Travel StoriesΕλλάδα

Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι…

Εικόνες πολύ προσωπικές και ταξίδια ιδιαίτερα, μέσα απ΄την ψυχή του καθενός. Καλοκαίρια παλιά, καλοκαίρια νεογέννητα, αλλά κι εκείνα που θα΄ρθουν…

“Ηταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι/΄Ηταν ωραίο αλλά και επικίνδυνο/Κανείς δεν ξέρει” Αργύρης Χιόνης


ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

spyros

…θάλασσες, μπαγκάζια, χαμόγελα, προσδοκίες…
Καλοκαίρι και ας λιώνουμε!!!


ΝΤΟΡΙΤΑ ΛΟΥΚΙΣΣΑ

unnamed

Πάντα τα καλοκαίρια μου ακολουθούσαν τα χνάρια της “Αντιγόνης”, του “Οιδίποδα”, του “Τρυγαίου”.
Δεν το επέλεξα… Έτυχε.
Πάντα τα καλοκαίρια μου τα πέρασα εκεί, στις γκρίζες κερκίδες του θεάτρου της Επιδαύρου.
Με σένα. Για σένα. Εξαιτίας σου.
Αφιερωμένο στα καλοκαίρια που ρουφούσα ήλιο, θάλασσα και θέατρο και δεν είχα φανταστεί ποτέ, οτι αυτό είχε αρχή, μέση και τέλος. Εκεί θα είμαι και φέτος.


ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΤΙΛΗΣ

%ce%b5%ce%bb%ce%b1%cf%86%ce%bf%ce%bd%ce%ae%cf%83%ce%b9-1-2

Μπλε, γαλαζοπράσινο, πράσινο, τιρκουάζ, απέραντο γαλάζιο, νησί με νησί, ακρογιάλι με ακρογιάλι, των άλλων εμπόδιο, ο δικός μας Δρόμος.


ΒΑΣΩ ΚΑΚΑΒΙΑ

vassoula

Έφτασε πάλι καλοκαίρι… Μεγαλώνει η μέρα, ανεβαίνει η θερμοκρασία, σε ρυάκια ο ιδρώτας κυλά μόνο με λίγα βήματα κάτω από τον ήλιο… Σου βγαίνει μια απίστευτη κούραση και σκέφτεσαι πόσο πολύ χρειάζεσαι να κάνεις για λίγες μέρες διάλειμμα. Φυσικά  δεν σταματάς εκεί, μπαίνεις στο τρυπάκι: βουνό ή θάλασσα; Σε ποιο βουνό ή σε ποια θάλασσα; Μήπως και στο χωριό, μήπως μόνο χωριό; Μήπως απόδραση να’  ναι κι ότι να ναι;

Aυτή είναι ακριβώς η στιγμή που γυρνάνε οι θύμισες από τα περασμένα καλοκαίρια. Τα καλοκαίρια αν όχι των παιδικών, σίγουρα των εφηβικών και νεανικών χρόνων. Καλοκαίρια που μπορεί να μην ήταν πάντα έντονα και ενδιαφέροντα σ΄ όλη την διάρκεια τους. αλλά ήταν μέσα σε ξενοιασιά και ανεμελιά.

Τατουάζ στο δέρμα του μυαλού και της ψυχής έγιναν εκείνες οι καλοκαιρινές στιγμές που καθισμένοι στην βεράντα συζήταγες και καυγάδιζες με την παρέα για το που τελικά θα πάς. Σε camping ή σε ξενοδοχείο; Στην Πάρο ή στην Ίο;  Μόνος ή Μάνος;

Και μια έξαψη σ΄ έπιανε. μια χαρά, μια προσμονή για το που θα πας, το τι θα ανταμώσεις,  ποιόν θα απαντήσεις.  Επιθυμία καλοκαιριού … Να γνωρίσεις τον κόσμο…  Σαν ένας άλλος Καββαδίας στο «Μαραμπού», στο  «Πούσι», στο «Τραβέρσο».


 ΒΑΣΩ ΒΑΣΙΛΑΔΙΩΤΗ

vaso

Ένα καλοκαίρι στη Χίο, στο Εμπορειό και στην άγνωστη έως τότε παραλία τα Μαύρα Βόλια. Ο Μιχάλης, η Αλίκη, η Ιωάννα, η Μαίρη, ο Γιώργος, ο Κωστής. Μια παρέα νέα παιδιά, με το χρυσάφι του καλοκαιριού στο πρόσωπο και το κρυστάλλινο βαθύ μπλε να καθρεπτίζεται στα μάτια τους. Στα αριστερά τους το ψαροχώρι λούζεται στο πρωινό φως και τα καΐκια μόλις έχουν επιστρέψει από τους θαλασσινούς τους δρόμους. Πίσω τους υψώνεται ο σκούρος ηφαιστιογενής βράχος και εμπρός τους κάτω απ’ τα γυμνά πόδια τους γλιστρούν απαλά τα στρογγυλά μελανά βότσαλα. Μαγεία κι αιγαιοπελαγίτικη αρμύρα παντού. Εισχωρούν και σμίγουν αρμονικά με τα λόγια, τη νεανική ορμή που γεννά τα όνειρα, τις προσδοκίες και τις ελπίδες, τα γέλια και τις θερινές νότες του νησιού. Φυσούσε ελευθερία σε τούτη την ακτή κι η νιότη σου έδινε φτερά να πετάξεις. Πετούσες κι θαρρείς πως έκλεινες μέσα σου όλη την απλωσιά του κόσμου. Ίσως γι’ αυτό πάντα η μνήμη επιστρέφει και σου δίνει το χέρι. Να σε οδηγήσει θέλει στο τότε, όχι στην ακτή, μα στο χρόνο, στις στιγμές που έζησες και δεν θα επιστρέψουν ξανά.


ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΛΛΗΣ

vellis

Παιχνίδια θαλάσσης…Όσο μεγαλώνουμε, θυμόμαστε πολλά, ξεχνάμε επίσης πολλά…Τι κι αν φαίνεται παράξενο,βιωματικά, κάθε μέρα το δέχομαι περισσότερο ως αλήθεια. Τα καλοκαίρια, θέλουμε να τα θυμόμαστε στα ωραία τους, να τα ξεχνάμε στα βαρετά τους, αν και το δεύτερο είναι στα περισσότερα κυρίαρχο. Ευτυχώς που η θάλασσα πάει πακέτο, αλλάζοντας τη ρουτίνα, τις αδιάφορες Κυριακές. Μια από αυτές, που θυμάμαι έντονα ήταν -κάπως μικρός- στην Καστροσυκιά Πρέβεζας. Μια καλή – όχι η καλύτερη- παραλία της Πρέβεζας, με πολύ άμμο. Εκείνη την εποχή κυριαρχούσαν οι σαμπρέλες σωσίβια, τα κεφτεδάκια, τα φρούτα, τα σπιτικά φαγητά για τη συνέχεια, μετά από ένα καλό μπάνιο, η φασαρία των παιδιών, το δαιμονισμένο τρέξιμο χωρίς λόγο, οι πετσέτες παραλίας, τα καπέλα ψάθα, που και που καμιά ομπρέλα, οι πρόχειρες κατασκευές από φτέρες για λίγη δροσιά. Ξέχασα τα αντιηλιακά; Όχι φυσικά, ήρθαν με τις κρέμες πολύ αργότερα. Τότε ψηνόσουν στον ήλιο και το καταλάβαινες από τα σημάδια στην πλάτη σου, το έντονο τσούξιμο μετά. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση θυμάμαι μια σχετική φουσκοθαλασσιά. Εμείς τα παιδιά της παρέας κολυμπούσαμε και δίπλα μας ένα ψάρι, μπορεί και χριστόψαρο γιατί είχε ένα σημάδι στα πλευρά, με ένα ύφος “μόνιμο χαμόγελο”, συμμετείχε άφοβα στην επιφάνεια σχεδόν, “παίζοντας” μαζί μας. Τόσα χρόνια πέρασαν, αυτό το παιχνίδι δεν ξεχάστηκε. Όπως ότι ψάρι άφοβο διάλεξε την παρέα μας, διασκεδάζοντας μαζί μας.


ΡΟΥΛΑ ΣΙΛΙΝΤΖΗ
roula
Καλοκαίρι στην Ελλάδα! Ήλιος, ζέστη, θάλασσα, γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά! Μικροί επίγειοι παράδεισοι παντού! Ειδικά στα χιλιάδες νησιά μας! Λύσσαξαν οι κεντροευρωπαίοι, τους έφαγε η ζήλια… Πέρυσι λοιπόν, πήραμε τη μηχανή (μεγάλο σκούτερ για την ακρίβεια) και πήγαμε στη Σύρο. Τι να πει κανείς για τη Σύρο, τι να πρωτοπεί δηλαδή… Για την ιστορία της, τον πολιτισμό της, τους ευγενικούς ανθρώπους, τις παραλίες, τους ανέμους, την αύρα της. Για τα κάστρα, τις εκκλησίες, τη χώρα, τα στενοσόκακα, τις απίθανες βουκαμβίλιες, τα εκπληκτικά εδέσματα παντού, την όπερα, τις πολιτιστικές της δράσεις, τους ανεμόμυλους και χίλια δυο άλλα! Το καλοκαιράκι με μηχανή σε ελληνικό νησί, έχει άλλη αίσθηση. Νιώθει κανείς ελεύθερος, αναπνέει όλες τις μυρωδιές της φύσης, γυρίζει το νησί με μεγάλη ευκολία, σταματάει όπου του αρέσει για να ρίξει μια βουτιά. Έτσι κι εμείς, μια μέρα βρεθήκαμε στον Γαλησσά:«Γαλησσά και ντέλακράτσια και ας μούρθει συγκοπή» που λέει και ο Μάρκος Βαμβακάρης (από εκεί είναι και η φωτογραφία). Απίθανη παραλία με λεπτή άμμο, που μόλις την πρωτοαντικρίσαμε ρίξαμε τις βουτιές μας. Και πολλά, πάμπολλα ακόμη απίθανα σημεία, μέρη μαγικά κι ευλογημένα! Από την φύση που απλόχερα μας ευνόησε… Για τις δικές μας, ανθρώπινες ενέργειες, ας μη μιλήσω καλύτερα… Πάντως, μετά από τέτοιες μίνι διακοπές, νιώθω ευγνώμων που γεννήθηκα στον μοναδικό αυτό τόπο που λέγεται Ελλάδα!!!

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥ

maragou

Road trip στην Κρήτη, καλοκαίρι του 2015. Αμέτρητα χιλιόμετρα, πολυάριθμες παραστάσεις από βουνά και θάλασσες, χωριά και παραλίες, εμπειρία αξέχαστη. Ανοίγεις χάρτη, χαράζεις διαδρομές, κλείνεις εισιτήρια. Για δέκα μέρες γυρίζεις το νησί και γεμίζεις την ψυχή σου με εικόνες, μυρωδιές και αναμνήσεις. Επιστρέφεις στην πόλη νιώθοντας πως κέρδισες πολλά από τις διακοπές σου. Όλη η κούραση από την οδήγηση και τη συχνή εναλλαγή καταλυμάτων έχει εξαφανιστεί. Το μόνο που σκέφτεσαι για πολύ καιρό μετά την επιστροφή σου είναι «Πόσο ωραία πέρασα! Πόσο περισσότερο αγάπησα την Κρήτη!» Το κυριότερο είναι πως δημιούργησες δεσμούς με το νησί. Κι οι δεσμοί πάσης φύσεως πρέπει να συντηρούνται για να έχουν διάρκεια. Οπότε, πρέπει να επιστρέψεις. Και μάλιστα σύντομα. Γιατί δέκα μέρες δεν είναι αρκετές για να πεις πως είδες την Κρήτη. Απλά τη γεύτηκες. Όσες διαδρομές και να κάνεις στην κρητική γη, πάντα υπάρχει κάποιο μέρος που σε περιμένει να το ανακαλύψεις και να σε μαγέψει. Κι όπως λέει και μια ανωγειανή μαντινάδα του φίλου Λευτέρη Καλομοίρη (Ντελικανή): «Όποιος την Κρήτη επισκεφτεί, ξαναγιαγέρνει πάλι Και γίνεται η αγάπη του για το νησί μεγάλη».

Καλό και ταξιδιάρικο καλοκαίρι σε όλους!


ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΑΡΛΑΜΗ

sarlami

Φολέγανδρος!!! Αγαπημένος προορισμός που θέλω να επιστρέφω ξανά και ξανά και ξανά… Το πρωί καφεδάκι ελληνικό στο καφενείο, με τους παππούδες που παίζουν τάβλι και μαλώνουν. Μετά μπανάκι στον Άγιο Νικόλαο, με το λεωφορείο (δεν χρειάζεται να πιάσεις τιμόνι όσες μέρες είσαι εκεί) να σε κατεβάζει στην Αγκάλη και να παίρνεις το μονοπάτι, με τον ήλιο ντάλα αλλά με θέα τη γαλάζια θάλασσα και τα καραβάκια. Βουτιές στα δροσερά νερά. Άραγμα στην παραλία με το αγαπημένο μου βιβλίο. Το απογευματάκι επιστροφή στην Χώρα, φαγητό σε σπιτικά ταβερνάκια με τους ανθρώπους φιλικούς και χαμογελαστούς. Και για το κλείσιμο της ημέρας, ρακόμελα στην “Αστάρτη”, με τις μουσικάρες του Λευτέρη να μας ταξιδεύουν. Ωραίες παρέες που κάποιες γίνανε φιλίες. Να χορεύω τσιφτετέλι τον Μάλαμα – είχα πιει κάτι παραπάνω – ατάκα της Ευγενίας στην Αλεξάνδρα: “Καλά ήπιατε όλο το ταμείο σε ρακόμελα…;;;;;;” κι ωραίες μόνο στιγμές που ολοκληρώνουν την εικόνα αυτού του νησιού, που έχω πάντα στην καρδιά μου! Ένα νησί, μία πλατεία, μία παρέα ο κόσμος όλος!!!


ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑΤΣΑΓΓΟΣ
19911738_1404354636321396_1265341563_o
Ο μακρύς και διαρκής χειμώνας ενός θερμού καλοκαιριού. Το καλοκαίρι ενός ψυχικού καύσωνα οργής, άλλα κι αλληλεγγύης. Η θερινή ραστώνη ταρακουνηθηκε, αναστατώθηκε. Οι λουόμενοι στις δαντελένιες παράλιες των νησιών του Α. Αιγαίου ξαφνικά(!;) άρχισαν να αντικρίζουν εξαθλιωμένες υπάρξεις που αναζήτησαν τη θέση τους κάτω από τον ήλιο μόνο που μαζί τους δεν είχαν ομπρέλες κι αντιηλιακά, άλλα εμφανείς και μη πληγές μιας κατεστραμμένης ζωής. Το Αιγαίο των ποιητών, η Μεσόγειος του πολιτισμού, μεταμορφ’ωθηκε στον μεγαλύτερο υγρό τάφο στον κόσμο.

“‘Εναν freddo espresso παρακαλώ κι ένα mohito”!

Καλό καλοκαίρι στο σκoτάδι του κόσμου.

Carnet de Voyage

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ Πάμε παντού, αλλά είμαστε κοντά σας

Σχετικά Άρθρα

Back to top button