Travel StoriesΕλλάδα

Ίσθμια-Καλαμάκι: Θέρετρο ψυχής

Υπάρχουν μέρες με έντονη την ανάγκη του μυαλού και της ψυχής για αέρα, για αλλαγή (… περιβάλλοντος), για επαφή με αγαπημένα πρόσωπα,  πηγαιμό σε μέρη λατρεμένα, θύμισες του παρελθόντος, φευγιό από την καθημερινότητα και επιστροφή για λίγο, σε κόσμο ανέμελο … αν όχι παιδικό, σίγουρα εφηβικό.

Ο Καζαντζάκης έγραφε πως: «Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου· ένα πύρινο πουλί, που πηδάει από κλαρί σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι… «

Μια τέτοια μέρα με μια τέτοια διάθεση και χωρίς κανένα πρόγραμμα βρεθήκαμε στα Ίσθμια, και συγκεκριμένα στο Καλαμάκι, να ατενίζουμε το Σαρωνικό, ενώ πίσω μας και στο τέλος της Διώρυγας, να μας χαιρετά η Ποσειδωνία, το μπαλκόνι στον Κορινθιακό.kalamaki-3

Η απόσταση από την Αθήνα μικρή και μέχρι να πούμε δυο κουβέντες μιας και είχαμε καιρό να συναντηθούμε, φτάσαμε στον προορισμό μας, στο Καλαμάκι για να βρούμε και το πέμπτο μέλος της παρέας μας, τ’ αγουροξυπνημένο αγόρι μας.

Είναι παράξενη και συνάμα τόσο οικεία η αίσθηση που νιώθεις όταν μπαίνεις σε ένα χώρο μετά από πολύ καιρό και αισθάνεσαι πως δεν άλλαξε τίποτα, πως είσαι πάλι έφηβος, πως όλοι,  γονείς θείοι ξαδέλφια μαζεύτηκαν από την θάλασσα για φαί στην αυλή κάτω από την μανταρινιά.kalamaki-2a

Οι οικογενειακές κρεμασμένες φωτογραφίες στους τοίχους, που άλλοτε σ άφηναν αδιάφορο, τώρα σε προκαλούν να πας κοντά, να τις δεις, να τις αγγίξεις, να τις επεξεργαστείς, να θυμηθείς την ιστορία τους και να την πεις, να αγαλλιάσεις που ξέρεις από πού ήρθες, πως έχεις παρελθόν.

kalamaki-2

Το Καλαμάκι ήταν καλοκαιρινό θέρετρο πολύ πριν αναπτυχθούν η Κινέττα, οι Άγιοι Θεόδωροι και το Λουτράκι.  Πόλος έλξης η Διώρυγα αλλά και η πλωτή εξέδρα με το καμιόνι που μετέφερε ανθρώπους ζώα και πράγματα από την μια πλευρά στην άλλη .

Ένας ξένος, ένας που επισκέπτεται τον τόπο σήμερα για πρώτη φορά, θα μείνει στα εμφανή σημάδια της παρακμής και της εγκατάλειψης ενός τόπου που άλλοτε έσφυζε από ζωή. Το μαρτυρούν τα κτήρια που υπάρχουν, οι πλατείες η πλακόστρωση μέχρι την παραλία, η μαρίνα.kalamaki-10

Εκείνος που χει περπατήσει το μέρος πολλάκις, βλέπει το καφενείο ως μισογκρεμισμένο κτήριο αλλά θυμάται και τους παππούδες να παίζουν τάβλι στους ίσκιους των δέντρων της αυλής, τα γεμάτα τραπεζάκια με ούζο, μεζέδες και υποβρύχια, τις φωνές και τα τρεχαλητά με τα ποδήλατα… Ποιός θα φτάσει πρώτος στην παραλία, ποιος θα σηκώσει σκόνη… Είναι όμορφο να υπάρχουν μνήμες.kalamaki-6

Είναι η απόλυτη χαρά, να κάθεσαι πάνω στην θάλασσα, να πίνεις καφέ, να μαζεύεις ήλιο, να γελάς και να μιλάς για πράγματα που συνέβησαν και σε κρατούν μέχρι και σήμερα.

Μια μέρα σαν και αυτή ο χρόνος δεν έχει σημασία, σημασία έχουν οι στιγμές και  ότι πήγα βόλτα με μια ZONDAPP.

Αφιερωμένο στα αγαπημένα ξαδέλφια Νίκο, Γιάννη, Νατάσα και Νίκο

Καλή αντάμωση

 

Μέσω
Φωτογραφίες, Κείμενο: Bάσω Κακαβιά

Βάσω Κακαβιά

ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Επικοινωνία Σχεδιασμός-Στρατηγική Διαφήμισης & Βασικές Αρχές Τραπεζικών Συναλλαγών. Παράλληλα με τις σπουδές της, εργάστηκε για δύο χρόνια σε δικηγορικό γραφείο το οποίο εκπροσωπούσε και μεγάλο εκδοτικό οίκου περιοδικού τύπου. Στην συνέχεια απασχολήθηκε στο οικονομικό τμήμα της δημόσιας οργάνωσης για τη δημιουργία δημοσίων ινστιτούτων επαγγελματικής κατάρτισης. Τέλος η κύρια ασχολία των τελευταίων είκοσι δύο ετών ήταν σε χρηματιστηριακή εταιρεία και μέχρι σήμερα σε γνωστό πιστωτικό ίδρυμα. Τι γυρεύω εδώ; Φωτογράφος και λάτρης των «ταξιδιών» και της καταγραφής τους.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button