Υπάρχει το Ναύπλιο. Από μόνο του είναι ένας τόμος της “Μεγάλης Εγκυκλοπαίδειας του Ηλίου”. Ένας φιλότιμος (και όχι χαβαλές και ταβερνόβιος) περιηγητής εδώ θα ανακαλύψει πολλά και θαυμαστά!
Ναι, αλλά υπάρχει και το Μπούρτζι το μικρό, εμβληματικό και σήμα κατατεθέν του Ναυπλίου, οχυρωμένο νησάκι στο έμπα του λιμανιού. Για να το επισκεφθείς πρέπει να μπεις στο “Νηρεύς” για το οποίο, μεταποιημένο καΐκι σε τουριστικό πορθμείο, ο Θεός της Θάλασσας θα ντρεπόταν. Αλλά και ο απόγονος, του υιού του Ποσειδώνα και πρώτου οικιστή της πόλης, θα ντρεπόταν για τον ‘καπετάνιο” του.
Ο “καπετάνιος”, με καπέλο εφάμιλλο του Κουντουριώτη δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για την ιδιότητά του, έχει στολίσει το “Νηρεύς” σαν επιτάφιο τη Μεγάλη Εβδομάδα. Γιρλάντες, φαναράκια, ανθοστήλες με πλαστικά άνθη και μπόλικα αυτοκόλλητα “αΐ λάβ Γκρίσ”, “αΐ λάβ Νάφπλιο”, “Γκρίκς μάΐκ ιτ μπέτερ”. Οι “Αΐ Νικόλες” με την “Παναγία” φροντίζουν για την άνωθεν προστασία, το συν Αθηνά των Αρχαίων, γιατί
“το χείρα κίνει” του ναυάρχου μας δεν εμπνέει και μεγάλη εμπιστοσύνη. Στη “γέφυρα”, του ρεζιλεμένου καϊκιού μας, κρέμονται διάφορα μπιχλιμπίδια, φωτογραφίες μωρών μετά αντίστοιχων βρεφικών υποδημάτων και φωτογραφίες ψιλοτσίτσιδων τουριστριών αγκαλιά με τον Μπαρμπαρόσσα μας.
Σε αυτό το σκηνικό θα προσθέσουμε τους ορεσίβιους επιβάτες του τουριστικού γραφείου “Μπάμπης Τούρς” Εκδρομές, Θαλάσσια λουτρά, Αναχώρηση καθ’ εκάστην 10 η ώρα . Ο θίασος των τολμηρών θαλασσοπόρων έτοιμος για αναχώρηση.
-Καπετάνιε, κουνάει-κουνάει; γιατί φοβάμαι.
-Όχι καλέ, εκτός αν περάσει καμιά βενζίνα και κάνει απόνερα!
-Περνάνε πολλές; ρωτάει γεμάτος αγωνία ο εκπρόσωπος των ορεσίβιων
επιβατών.
-Πού και πού, με τίποτα τρελόπαιδα που κάνουν φιγούρα στις τουρίστριες.
-Η Αστυνομία θα πρεπε να τους μαζεύει τους τεντιμπόηδες.
-Κουμάντο κάνει το Λιμεναρχείο, αλλά τι να κάνουν 5 άτομα για ολόκληρο
λιμάνι!
Αφού έριξε την μπηχτή του για το ανίκανο κράτος (που κανονικά θα έπρεπε να το βυθίσει καιόμενο μέσα στο λιμάνι) ξεκινάει ο Αβέρωφ με το ατρόμητο πλήρωμα για να καταλάβει το Μπούρτζι. Μετά από 5λεπτο ταξίδι με μπόλικα “Παναγιά μου” και “Αΐ Σώστη μου βάλ’το χέρι σου”, γίνεται η ηρωΐκή απόβαση και κατάληψη του κάστρου του μικρού νησιού αναίμακτα αλλά προπαντός χωρίς “ρουκέτες” εκ μέρους του ατρόμητου πληρώματος!
